O PRZEMOCY w realnym i wirtualnym świecie
Cyberprzemoc
(ang. cyberbulling, cyberstalking) to zachowanie, które rani emocjonalnie drugą osobę poprzez wyśmiewanie czy wyszydzanie za pomocą mediów elektronicznych. W przeciwieństwie do przemocy fizycznej cyberprzemoc nie pozostawia śladów i nie jest widoczna gołym okiem. Osoby krzywdzone często czują się samotne, bezradne, i zawstydzone. Nierzadko żyją w ciągłym strachu o to, kto jeszcze zobaczy kompromitujące je materiały.
Oto kilka przykładów cyberprzemocy:
- Obrażanie, nękanie, straszenie, wyśmiewanie lub poniżanie kogoś za pomocą internetu czy telefonu,
- Włamywanie się na czyjeś konto, np. mailowe albo w mediach społecznościowych,
- Podszywanie się pod inną osobę w mediach społecznościowych lub komunikatorach,
- Pisanie obraźliwych komentarzy na forach, pod artykułami, w mediach społecznościowych,
- Tworzenie i rozsyłanie zdjęć, filmów, linków do stron, które mają na celu ośmieszenie kogoś.
KOMENTARZE W INTERNECIE
Wyrażanie własnej opinii nie jest niczym złym, pod warunkiem że nikogo nie krzywdzi. Komentowanie w internecie bywa jednak pełne nienawiści, pozbawione szacunku i tolerancji. Pamiętaj, że wbrew pozorom – choć nie podpisujesz się imieniem i nazwiskiem – w sieci nie jesteś anonimowy! Nie obrażaj i nie poniżaj, bo treść komentarza świadczy tylko o Tobie. Sprawcy cyberprzemocy to zazwyczaj osoby o niskim poczuciu własnej wartości, które nie potrafią zbudować swojego pozytywnego wizerunku. Czynią to kosztem innych – złośliwa uwaga pod adresem kolegi czy koleżanki sprawia im chwilową satysfakcję. Jednak w głębi duszy są często osamotnione i sfrustrowane.
Cyberprzemoc – jak sobie z nią poradzić?
- Jeśli doświadczasz przemocy w internecie, porozmawiaj z przyjacielem albo rodzicami. Czasem rozwiązanie problemu bywa bardzo proste, a razem szybciej na nie wpadniecie.
- Nie pozwól wciągnąć się w spiralę agresji. Nie daj się sprowokować – czasami pozytywna odpowiedź skierowana do hejtera może zupełnie odmienić jego nastawienie. Zamiast odpłacać złością za złość, spróbuj zareagować przyjaźnie.
- Jeżeli próby przyjaznego podejścia nie przyniosą efektu, unikaj kontaktu z osobą, która Cię obraża, i nie odpowiada na zaczepki.
- Zbieraj dowody – nie kasuj obraźliwych SMS-ów, maili ani rozmów na komunikatorach. Jeśli ktoś obraża Cię w komentarzach na stronie internetowej, zrób zrzut ekranu.
- Odetnij się od osoby, która Cię obraża. Wiele portali daje możliwość zablokowania konkretnego użytkownika, a telefon ma funkcję blokowanie wiadomości i połączeń od konkretnego numeru. Jeśli ktoś obraził Cię na stronie internetowej, możesz poprosić administratora o usunięcie krzywdzących treści.
PRZEMOC W SZKOLE – O TYM WARTO PAMIĘTAĆ
Nikt nie ma prawa Cię bić, poniżać, obrażać ani wymuszać na Tobie oddania pieniędzy czy innych rzeczy. Jeżeli jesteś tak traktowany – poinformuj o tym rodziców i pedagoga. Dorośli wymyślą rozwiązanie, które uwolni Cię od agresora. Nie bój się, że jeśli komuś o wszystkim powiesz, będzie jeszcze gorzej. Brak reakcji dodatkowo rozzuchwali osoby, które Ci dokuczają.
Kiedy ktoś zachowuje się wobec Ciebie agresywnie, spróbuj go zignorować i odejść. Nie daj się sprowokować – spirala złości sama się nakręca. Jeśli zareagujesz agresją, może to tylko skłonić drugą osobę do ataku.
Jeśli czujesz się zagrożony – poinformuj kogoś dorosłego (nauczyciela, woźną, panie ze stołówki). Jeśli w pobliżu nie ma nikogo, kto mógłby pomóc – wezwij policję.
Skontaktuj się z Telefonem Zaufania dla Dzieci i Młodzieży pod bezpłatnym numerem 116111, wyślij wiadomość przez 116111.pl lub porozmawiaj na czacie z poziomu strony.
Opracowano na podstawie: „Cios to nie sztos. O przemocy w realnym i wirtualnym świecie”
